Teresa z Lisieux - Zeszyt 24/marzec 2024

Wiele lat temu Jacques Maritain napisał następujące słowa:
"W naszych czasach szczególnie ważne, a być może najważniejsze, jest życie wewnętrznej modlitwy i jedności z Bogiem prowadzone w świecie nie tylko przez nowe rodziny zakonne, (…) lecz również przez tych, którzy są wezwani do takiego życia w świecie, z całym jego rozgorączkowaniem, niebezpieczeństwami i ciężarem doczesności. Jest ich znacznie więcej, niż nam się może na pierwszy rzut oka wydaje, a byłoby o wiele więcej, gdyby nie zawracano ich z tej drogi, bądź przez to, że się ich uznaje za niezdolnych do niej, bądź przez to, że na temat kontemplacji panuje głęboka i niewybaczalna niewiedza lub takie samo lekceważenie (…).
Sobór świętego Kościoła uznał za stosowne, jeśli tak mogę powiedzieć, podnieść świeckich na tarczy, wyraźnie powiedzieć o ich istotnej roli w Ciele mistycznym i przypomnieć całemu światu, że zgodnie z nauczaniem Księcia Apostołów, wszystkie członki Ludu Bożego, o ile żyją łaską Chrystusa, uczestniczą w Jego królewskim kapłaństwie.
Chciałbym zwrócić uwagę, z jaką siłą Sobór podkreślił uniwersalną doniosłość wielkich słów Pana: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”. Skąd można wywnioskować, że nakaz dążenia do doskonałej miłości rozciąga się na wszystkich. „Toteż dla wszystkich jasne jest, że wszyscy chrześcijanie jakiegokolwiek stanu i zawodu powołani są do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości”.
WSZYSCY jesteśmy powołani, aby w sercu Kościoła BYĆ MIŁOŚCIĄ".